vlnr. Erik van der Hoff (Roberto Jacketti & The Scooters), Silvia Sierhuis en de mannen van de Hill-Billy Boogiemen.
Veel artiesten en anderen uit de showbizz wisten de weg naar en Heiloo en in het bijzonder de weg naar de nieuwjaarsreceptie van Ben Sierhuis te vinden. Het restaurant van Camping Klein Varnebroek was dé plek om de familie Sierhuis en elkaar de hand te schudden. Ben Sierhuis Entertainment BV is inmiddels een begrip als het gaat om het organiseren van feesten en het boeken van artiesten.
Ben Sierhuis, bureau voor evenementenorganisatie en boekingen van muzikanten en artiesten, had voor het derde jaar op rij de nieuwjaarsreceptie weer prima geregeld. Maar dat mag je van een entertainmentbureau natuurlijk ook wel verwachten.
“Laat Vredeburg behouden blijven”. Dat is de grote wens van de afscheid nemende beheerder van Vredeburg, Jan Admiraal.
Zo’n 20 Jaar geleden zag toenmalig burgemeester Molhoek Vredeburg als een verlengstuk van het oude gemeentehuis. Er moest iemand komen om de boel te runnen. Dat was het moment dat Jan Admiraal ten tonele verscheen. Er was van alles te doen: museum, bibliotheek, bollen, huwelijken, de harmonie, raadsvergaderingen, de Culturele Raad enz. Er kwam steeds meer werk en Jan’s vrouw, Wil Kroone en Els Snijder werden als assistentes opgeschakeld.
Het afscheid van dokter Bremmers waarbij 2200 mensen aanwezig waren en het bezoek van Prinses Margriet die in het bollenmuseum – waar beslist niet gerookt mag worden – rustig een sigaretje opstak waren memorabele momenten. Nu het nieuwe gemeentehuis klaar is hebben Wil en Els daar passend werk gevonden en Jan gaat daar eveneens een nieuwe start maken.
Het echtpaar Admiraal voor hun geliefde Vredeburg, geflankeerd door Els Snijder en Wil Kroone
Veel inwoners van Heiloo, jong en oud, waren op 4 mei aanwezig bij de herdenking van de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog.
Na het spelen van “The Last Post” werden de twee minuten stilte in acht genomen.
Namens het gemeentebestuur werd door leden van Scouting Heiloo een krans gelegd bij De Man van Vught waarna ook vele andere aanwezigen bloemen legden bij dit monument aan de Frederika’s hof.
Na de kranslegging werd de herdenking besloten met het zingen van twee coupletten van het Wilhelmus.
De Man van Vught in 1973
De Man van Vught in 2015‘De Man van Vught’ staat symbool voor de vrijheid. De uitgemergelde, geboeide man zit ondanks alles rechtop en geeft met zijn opgeheven hoofd uitdrukking aan trots en onverzettelijkheid.De Man van Vught. 2015
2021 Kranslegging zonder publiek vanwege Corona
Het monument de Man Van Vught is een ontwerp van Wilhelmus Ludovicus Reijers (1910-1958), werd op 4 mei 1973 in Heiloo onthuld.
Reijers wordt beschouwd als een van de vernieuwende beeldhouwers van vlak na de 2e wereldoorlog. Toen hij in 1947 een half jaar in Parijs verbleef maakte hij een ontwerp van een magere, zittende man. De figuur zou bedoeld zijn als een acht meter hoog gedenkteken voor kamp Vught. Na terugkeer in Nederland maakte hij een gipsmodel van ruim twee meter hoog. Het beeld werd niet in Vught opgericht (er was kritiek vanwege de totaal nieuwe conceptie en het onorthodoxe karakter van het beeld). Het gipsmodel kwam uiteindelijk terecht bij het Kunstenaarscentrum Bergen (KCB). In 1971 besloot het middenstandscomité in Heiloo dat er een nieuw oorlogsgedenkteken moest komen. Het gipsmodel van Reijers werd opgeknapt en vervolgens in brons gegoten.
Het beeld dient als vervanging voor het monument aan het Groentje, dat op 6 augustus 1945 werd onthuld. Het is vanwege een wegreconstructie verwijderd en later heropgericht dichtbij de oorspronkelijke plaats. Het dorp Heiloo heeft dus twee verzetsmonumenten.
Monumentbij het GroentjeIn 1994 is men begonnen met de herbouw van het oorlogsmonument op ‘t Groentje. 1976 Plan Oost met Man van Vught
Vriendelijk verzoek om geen materiaal van deze website te gebruiken zonder toestemming. U kunt voor vragen, gebruik van foto’s, commentaar, feedback etc. betreffende Fotomuseum Heiloo een e-mail sturen naar contact@fotomuseumheiloo.nl
Mevr. Greetje Kuijper trakteert Sint Nicolaas al twintig jaar achtereen op een hartverwarmertje tijdens zijn intocht in Heiloo
Wat was het leven eenvoudig in 1994. Sinterklaas was wit en Piet was zwart. En al helemáál op een zwart-wit foto. Sint kwam wegens gebrek aan fatsoenlijke waterwegen in Heiloo aan met de trein. Gezellig samen met Piet als gewaardeerd assistent en Sint kreeg gewoon één borreltje in de Laarmanstraat tegen de kou want van dat stilzitten op zo’n paard word je ook niet warmer en dan ging het dóór naar het Gemeentehuis waar Sint iets over stoplichten vertelde en na wat gezang en gestrooi verdween Sint in het Gemeentehuis wat hij daarna op een voor ons onbekend tijdstip weer zou verlaten.
Op het gemeentehuis was het burgemeester Schoof die de Sint verwelkomde
De 80-jarige Sint was op dreef tijdens zijn welkomstwoord; dat vond ook deze Zwarte Piet die de Sint al voor de 25e keer terzijde stond
Op 30 november 1977 wordt aan de bewoners van de woningen aan de Bosboom Toussaintweg meegedeeld dat de huisjes binnenkort gerenoveerd gaan worden. Bij deze bijeenkomst zijn aanwezig: dhr. Delleman van Sociale Zaken, dhr. Lammerts van Stichting Gezinshulp, dhr. Van Someren van het Ministerie van Volkshuisvesting en architect dhr. Hoogeboom.
De Stichting Woningcomplex voor Bejaarden wil de woningen zodanig aanpassen dat de bewoners er langer zelfstandig in kunnen blijven wonen. Warmte-isolatie, slaapkamer en badkamer beneden in een nieuw te bouwen aanbouw en nieuwe centrale verwarming.
In het jaar 1980 is het zover. De gerenoveerde huisjes worden feestelijk ingewijd en Burgemeester Glijnis is in de archieven gedoken. “In 1948 is het initiatief om de huisjes te bouwen uitgegaan van de toenmalig voorzitter dhr. B. Eekhof. De grondprijs was toen fl.1,60 per m2. De huisjes konden vanaf 1951 bewoond worden en de huurprijs was fl.4,15 per week.”
Het is 1994. De huisjes voldoen ook na de renovatie niet meer aan de eisen van een seniorenwoning van deze tijd. Volkshuisvesting Heiloo maakt bekend dat het hofje gaat verdwijnen.
Bewoners en omwonenden laten van zich horen en protesteren fel tegen de sloopplannen. Het mag niet baten. Na een “strategische heroriëntatie” komt de sloopkogel te voorschijn en in 1994 wordt het karakteristieke hofje met de grond gelijk gemaakt.
